Montouto
As bestas están nos Montes de Montouto, entre os Municipios de Cerdedo, Campo Lameiro, A Estrada e Forcarey, nunha zona de forma máis ou menos rectangular de 9 x 7 kms e unha extensión de 65 Kms cadrados. O Monte Cabeiro e o Cavado son os montes máis altos e desde o Cavado divísase á esquerda a Ría de Pontevedra e á dereita, case pegada, a Ría de Arousa. Os demais montes elévanse entre os 500 e 700 metros.
En cada monte hai unha grea, aínda que non Cavado hai mais. A grea é a unidade familiar do cabalo coas súas 45 bestas, poucas veces menos, e os seus poldros. Cada grea, ao mando do seu cabalo, ocupa o seu territorio O Negro, O Facahado, O Roxo, Ou Rúan, O Navarro , O Chulo, O da Espulla, O Castaño, eran boos cabalos que de pequenos parécianos moito mais grandes, fortes e bravos; hoxe están os seus netos : O Barreiro, coa sua grea nos montes de Cervo e a Espiñeira; O Chaparro nos Montes da Pena Cebral e Monte da Iguela; O Castrelo no Chan dás Queimas; O Cernedo en Cadro do Teso sobre Quireza; O Negro na Conla dos Aguillons; O Castro no Coto da Conla; O Corto, O Zapateiro, O Sanitario nos Montes do Cávado; na Planzadoira as greas son máis pequenas, máis mesturadas..
Se un día calquera vas a Montouto, a vida da grea é tranquila. O traballo do garañón é reunir e protexer á manda. Segue ás bestas, controla ás que quedan descarrílaas ou de parto. Actúa como líder cando se enfronta e desafía, ou é desafiado por outro cabalo ou cando defende á grea dos lobos.
Esa vida entre néboas, baixo o sol e a choiva, con problemas de comida no inverno e coa alegría do verán e a primaveira, cos perigos dos lobos, dos homes animais e dos incendios forestais no verán, vaise alterar o día da Baixa, o primeiro sábado de xullo.
Preto de esos días as bestas ponse nerviosas, sen deixar de rumiar, levantan a cabeza e escudriñan calquer ruído dun movemento ou bramido do vento. Senten que teñen que estar preparadas para fuxir e non queren deixar o monte para ir o curro, non queren que lle corten as crines e o rabo aínda que se enleen nos toxos e nas xestas. Loitan pola súa libertade nas súas terras; os montes son seus.
PEPE DO CAMPO
No hay comentarios:
Publicar un comentario